Yaralar bedende durmuyor ya büyüyor yada gittikçe daha da derinden kanıyor. Gerçer dedikleri hiç geçmiyor hayatta herkes bir gözünü kapatıyorlar , ayrıntılarda kaybolmaktan vazgeçmeyi de istiyorlar . Herkes bişeyler söyler durur ama yaşayanlar dışında pek de bunu anlayabilen yoktur galiba.
Hiç sevdiğiniz insandan vazgeçemeyeceğiniz an oldu mu , ya da onunla yaşamayı öğrendiniz ve o gitti şimdi bu kocaman dünyada hiçbişey bilmeden yaşamak gibi birşey. Başka hiç kimseyi sevememe haline girebildiniz mi. Eskiden korkmazdım birşeylerden. Şimdi herşeyden korkuyorum insanlardan yalanlardan... Bazen duyduklarınız bildiklerinizi bilmemeyi hiç istediniz mi?
Ve evet şimdi gidiyorum ...
O git deseydi anlatsaydı da giderdim. Zorba değildim ki bn. Biraz deliydim sadece.. Onunla yaşamaya alışmış onunla yaşamayı öğrenmiş onunla hayata gülmeyi başarmış bir deli. Konuşsa anlatsaydı ben giderdim ki. Ha eskisi gibi olmayacaktım zaten gene de değilim ya .
Sözler kurşundan daha ağırdır. Bir kelime deler geçer. Öyle ki geceleri anılar sıraya girer gözlerinin önünde halaya durur bir tan vakti...
Ben şimdi ne yaparım ne yapacağım . Onsuz yaşamayı hiç bilmiyorum ki öğrenmedim de.. Öğrenmek de istemiyorum biraz yaşlandım sanırım .. Güçlüydüm eskiden istesem yapardım herşeyi şimdi kırılgan zamanlar yaşıyorum serum şişeleri mutlu ediyor hapları şeker niyetine içiyorum kah bir kah iki.
Ben açık bir hapishane de yaşıyor gibiyim. Ben onu sevmeye mahkum olmuşum. Vazgeçebilir miyim hayır..
Keşke demek istemiyorum... Gidip de dönmek de istemiyorum. Artık yazmak da istemiyorum yaşayamadıktan sonra bunları yazsan ne olacak yada durum tahlili yaparken daha da batmak...
Düzensiz zamanların saat tıkırtıları geliyor... sanki onun kalp atışlarını duyuyorum sanki ondaki o ürkekliği onda ki o yalnızlıgı yasıyorum...
Sanki sanki ..
çok şey kalmadı günlük bende ... anılar sıraya girdi gece-gündüz takla atarak ..
Ben onu çok sevdim , seviyorum... Ve gidiyorum .. dönmeyi istemiyorum hep orada onunla kalmak istiyorum.. uzaktan da olsa . Birgün düşünürse beni sadece gülsün o ... 32 der yanına gelirim ..
neyse günlük benden bu kadar. yazma vakti de bitti.
Hiç sevdiğiniz insandan vazgeçemeyeceğiniz an oldu mu , ya da onunla yaşamayı öğrendiniz ve o gitti şimdi bu kocaman dünyada hiçbişey bilmeden yaşamak gibi birşey. Başka hiç kimseyi sevememe haline girebildiniz mi. Eskiden korkmazdım birşeylerden. Şimdi herşeyden korkuyorum insanlardan yalanlardan... Bazen duyduklarınız bildiklerinizi bilmemeyi hiç istediniz mi?
Ve evet şimdi gidiyorum ...
O git deseydi anlatsaydı da giderdim. Zorba değildim ki bn. Biraz deliydim sadece.. Onunla yaşamaya alışmış onunla yaşamayı öğrenmiş onunla hayata gülmeyi başarmış bir deli. Konuşsa anlatsaydı ben giderdim ki. Ha eskisi gibi olmayacaktım zaten gene de değilim ya .
Sözler kurşundan daha ağırdır. Bir kelime deler geçer. Öyle ki geceleri anılar sıraya girer gözlerinin önünde halaya durur bir tan vakti...
Ben şimdi ne yaparım ne yapacağım . Onsuz yaşamayı hiç bilmiyorum ki öğrenmedim de.. Öğrenmek de istemiyorum biraz yaşlandım sanırım .. Güçlüydüm eskiden istesem yapardım herşeyi şimdi kırılgan zamanlar yaşıyorum serum şişeleri mutlu ediyor hapları şeker niyetine içiyorum kah bir kah iki.
Ben açık bir hapishane de yaşıyor gibiyim. Ben onu sevmeye mahkum olmuşum. Vazgeçebilir miyim hayır..
Keşke demek istemiyorum... Gidip de dönmek de istemiyorum. Artık yazmak da istemiyorum yaşayamadıktan sonra bunları yazsan ne olacak yada durum tahlili yaparken daha da batmak...
Düzensiz zamanların saat tıkırtıları geliyor... sanki onun kalp atışlarını duyuyorum sanki ondaki o ürkekliği onda ki o yalnızlıgı yasıyorum...
Sanki sanki ..
çok şey kalmadı günlük bende ... anılar sıraya girdi gece-gündüz takla atarak ..
Ben onu çok sevdim , seviyorum... Ve gidiyorum .. dönmeyi istemiyorum hep orada onunla kalmak istiyorum.. uzaktan da olsa . Birgün düşünürse beni sadece gülsün o ... 32 der yanına gelirim ..
neyse günlük benden bu kadar. yazma vakti de bitti.
