Özlemek denince ne akla gelir , kim düşünülür , kim akla gelir iyi bilirim . Aylarca yıllarca uzakta yaşamdan sonra yan yana olup gene ayrılmayı. Sensiz düşlerimde ki kabuslara yenilmeyi . Özlemeyi iyi bilirim. Seni Özlemeyi seni . Yürümekten zevk aldığım sokakları , çocuklar gibi eğlendiğim zıpladığım kaldırımları , bir gece ansızın rüyalarda onu yakalama çabasını ... özlemeyi iyi bilirim.
Bir kış günü kış kendini daha bi hissetirme çabasında. Ben üşüyorum yıllardan sonra bir aralık ayında ne gariptir? Çok Soğuk , buz gibi hava ve ben üşüyorum . Belkide bu soğukluk ruhumda yaşadığım soğukluktan olsa gerek . Oda üşüyor. Kendimi büyük kalabalık yığınlarından dışlamışım , özüme kendime yönelivermişim.
Seni özlemek için kilometrelerce uzaktan olman gerekmiyor , bir sokak ötede , bir oda kadar uzak olsak bile özlerim gene seni . İnatla geçmişin geleceğin hüznünü bulur cızırtılı bir sesle yüreğime dinletirim rüyalarımda . Bazen ağlamaktan morarır , gözyaşları ile küçük bir göl bile yapabilirim.
Seni Özlemek Seni Yaşamak Gibi. Özlemesem Öleceğim ...
0 yorum var:
Yorum Gönder
Yazıya yorumunu yap ;