Her zanamkinden fazla....

Bugün belki seni her zamankinden çok özledim. her an her saniye ... ben yine aynı benim biliyor musun ne kadar imaj değiştirmeye bişiylerle ugrasmaya calısırsam calısayım yok ya ben hep aynı ben olarak kalıyorum. seni her özlediğimde telefonun diğer ucundaki o özel sesin yok ...

Az kaldı bebegim bir kaç gn sonra gorusecegiz seni çok özledim diyen o sesin yok...

Her zamankinden daha yalnızlaştım , daha çok özledim belki bu yüzden.Özlüyorum seni belki yeterince üzülmüyorumdur , üzülmeke için zorlamak da olabilir bu. Canom sen gittikten sonra öyle kocaman bir boşluk kaldı ki geriye hüzünle doldurmaya çalıştım onu. Farklı yönlerde olmamalıydık ki varsayalım ki gittik buluşmalıydık birgün aynı noktada sen ve ben. Yollar seninle bitmeliydi biz kalmalıydık sonunda orada.

Bana canın yanmaz birgün geçer dediler. Ben hala gittiğini bile bilmiyorum sanki , bilmiyormuş gibi yapıyorum. Kalabalıklar arasında seni ararken gözlerim insanlarda sana benzeyen , sende gördüğüm herşeyi ayrıştırma yoluna gitti biliyor musun ? Herşeye o kadar çok dikkat eder oldum ki çıkamadım içinden. Kafamı kaldıramadığım anlar oldu. Gözlerim doldu sadece , doldu. Gerisi gelmedi .Gelemedi artık.



Ben üzülsem ağlasam sen kızardın bana çok kızardın toparlamaya çalışır bazen daha da kızdırırdım seni . Mehmet atlıyı duyunca hep yüzün gülerdi. Ben hala neden o adamı dinlediğimi anımsayamıyorum. Tek nedeni sendin belkide . Belki de şimdi her dinlediğimde seninle geçen her dakikam geliyor aklıma , seni her parçada her ritmde görür gibi oluyorum. Belki sana sadece aşık olduğumu sanıyorsundur ha. Ama sana olan o aşkımı da bilirmiydin. Görebilir miydin.

Bazen sen gecikince buluşmalarımıza seni beklemeyi özlediğimi anımsadım. Bi köşeye saklanır ilk seni ben görmek isterdim ne olacaksa süpriz diye sarılırdım şimdi görmeye bile hasretim biliyormusun. Fotoğraflar eski sıcaklıklarını yitirmiş haldeler. Gözlerine baktıgımda kendimi görürdüm ya gülerdim sen kaçırırdın sonra gözlerini oy ölem sana !

Seni ne çok sevdiğimi sana ne anlatabildim ne söyleyebildim. Türkçemiz o kadar çok gelişmemişti belki belki kelime dağarcığımız o kadarcıktı bilmiyorum hangisi olur buna uygun . öyle hayat dolu, öyle sevgi mutlululk dolu bir sözcük varmıydı ki dünyada. olsaydı ben dilimden düşürebilirmiydim hiç.

Birgün alaz ve adanın olma ihtimali bile beni tutmaya yeterdi hayata. Sevgimi kağıtlara yazarak çizerek anlatmaya çalışmıştım ya bilirsin. durmadan yazardım senden de ille yazmanı isterdim şimdi o yazdıklarını okurken bile gözlerimi tutamıyorum. canlanan şeyler sadece anılar değil . Sanki ellerimden kayıp giden bir yaşam var onlarda tutamadığım saramadığım bir hayat. Bir gün cocugumuzun anneside olurdun sen sen çok özel bir anne olurdun biliyorum. Bizi yaşayabilirdik olabilirdi herşey ihtimal dahilindeydi. Sapmalardan bize yetişemedik sanki. Sen uyurken seni izlemek çok güzeldi. O masum hal o nefes alışveriş verdiğin nefesi içime çekip bir daha bırakmak istemiyordum. İstemsizce bırakmak zorunda kalıyorduk ya sora puf..

Ben senin gözlerine baktığım bir an ölmeliyim. İnsan en mutlu olduğu anda ölmeli belki ölümü güzelleştirmeli. ben senin gözlerinde sana sarılırken ölmeliyim. Biz hiç ayrılmayacağız, erkeğim hep seninleyim ben korkma dediğin bazen özlemden krize girdiğim günlerde bellki.

Şimdi her zamankinden fazla özlem doluyum. Artık ikisi birden kanayıp akan burnum bile umurumda değil. Garip ya normal geliyor herşey gibi o da. çaresizliğimizin bir kanıtımıdır bu.

Koca kalabalıklarda parfüm kokuna rastlayınca , biri senin ayakkabına , elbisene tişörtüne benzer bişey giydiğinde bile ben senin suretini yerleştirir oldum ya ne diyeyim. Çok özledim ben seni. Şimdi bir kaç avuç ilaçla seni düşünmeden uyumaya calısacagım. olmayacak biliyorum.

Herşey gececek deme cano. Deme zeremı.Çok özledim ya ondan deme bu satırlar filan .. geçer deme..