Elimi tutardın, gözlerime bakardın, öyle dalıp giderdim senin gözlerine ben… Gözlerini Kaçırırdın benden hep.Nefes bile almaya çekinirdim çou zaman . Ki zaten; sana sarılıp da kokunu içime çektiğim zaman nefes nefese kalır konuşamayacak hale gelirdim. Çok özledim seni. Çok özledim gülümsemeni. Şimdi gene gülümsediğini görüyorum ara sıra, ama bana değil başkalarına. Ben herkesten farklı olduğumuzu düşünürken sen herkesle aynı kefeye koymuşsun bizi oysa. Öylesine biriymişim senin için, hiç konuşmadan yan yana bile mutlu olabildiğimiz günler geride kalmış çoktan. Ben seni gücümün son damlasına kadar sevmeye hiç çekinmezken, söylesene benim kadar sevmekten niye korktun beni? İlk başta kaçmıştım hep… Çekinmiştim çünkü. Tekrar sevmekten, bağlanmaktan çekinmiştim. Benim aşkla ilgili acı verici anılarım vardı, senin de o anıların bir parçası olmanı istememiştim. Uzaktan uzaktan, sadece bakışarak, hiç dokunmadan özlemeyi; kazanmadan kaybetmeyi tercih etmiştim. Sonra dayanamadım. Koştum sarıldım sana. Sonunun bu kadar kötü olacağını bilmeden sarıldım. Sımsıkı sarıldım. Sana sarılırken sanki hayata sarıldım. Ve ben uzun zamandır küstüğüm her şeyle yeniden barıştım. Korkmadım artık sevmekten, güvenebileceğim birini bulmuştum çünkü.
