Olmayan Rüzgarda Uçurtmasını kaybeden adam !

Smmm Staj Başlatma Ders Notları

Cuma, Temmuz 03, 2015 Yazar: ters LALE... , , , Yorum yok

Smm staj başlatmak için bayağı çabalayan arkadaşlar var. Bende bu sınava ilk kez gireceğim açıkcası kaynak konusunda internette çok birşey bulunmuyor.  Mali müşavir olup köşeyi döneceklerini düşünen kesimde çok . Bunun için 10-15 yıl vermek gerekiyor ve kocaman bir çevre. Yeni yasalarla sorumluluğa boğulmuş bir meslek ayrıca..

Web'e sıfırdan giriş...

Cuma, Haziran 26, 2015 Yazar: ters LALE... , , , Yorum yok
Eskiden beridir küçük küçük script editlemeye modlamaya merak sarmış küçük şirketler ve işler için bunu adeta zevk ile yapıyordum. Zamanla büyük işler aldıkça tökezlemeye başladım. Yarım bilginin pek bir işe yaramayacağını anlamam biraz geç sürdü. Zevk olsun diye yaptığım işten ekmek kazanmaya başladığımı fark etmem de bununla beraber geç oldu..

Herşeye sıfırdan başlamaya karar verdim. Önce kendi blogumu kendim kodlamaya başlayıp sonra sıfırdan kendi emeğimle birşeyler ortaya çıkarmaya karar verdim. Html'den başlayıp, css java jquery ile devam edip php ile devam edeceğim. Öğrendiğim şeyleri de blogda küçük küçük yayınlamaya başlayacağım. Uzun süre nereden başlamam gerektiğini kestiremedim bayağı bir araştırma sonunda bugün bu adımı atıp başlıyorum ...

peki ya sonra ?

Pazartesi, Haziran 01, 2015 Yazar: ters LALE... Yorum yok
Sen ve gene sen.. 
Sensiz güneşim batmış gibi karardı içim. Hıçkıra hıçkıra ağlayasım geliyor. Nedenler beynimi kemirip gitmiş. Bundan kurtulmanın yolu nedir, çaresi nedir bilmiyorum. Sonrası geceleri uyuyamamak, yavaş yavaş ağır bir baskı altına girmek ve en sonunda onun altında ezilemek, kendini ve düşüncelerini kaybetmek, umutla birlikte düşünme yeteneğinide kaybetmek, delirmek. Elimde olmayan o kadar çok şey nedeniyle o kadar baskı altına giriyorum ki. Ölsem kurtulacağım gibi. Artık hiçbirşeyi bilmek istemiyorum, öğrenmek asla! Ne yapmam gerekiyor ne tepki göstereceğim onu da bilmiyorum çğrenmedim, öğretilmedi belki de. Bütün hedefler, amaçlar biranda ulaşılmaz oldu sanki herşey bir anda...

Önemsenmediğini şimdi anlamak, istenmediğini önceden anımsamak, birine karşılık beklemeyerek değer vermek ve onu istemek hayatın en büyük hatalarını veriyor sana. Samimiyetsizlik ve konuşmamazlık birazda geçmişe karşı duyulan küskünlükden ibaret olsalarda onu hiç tanımamam ama yakından tanımak istemem onun beni tanımaması karşısında hiçe dönüştüler. Fırsatım vardı oysa. Kendimi tanıtabilirdim. Ama neye yararki diye düşündüm? Yıllardır tanıdıklarıma sanki tanıtabildim mi kendimi? Başarabildim mi? Anlatabildim mi içimdekileri. Hayata hep farklı açılardan baktım kimse olamadım. Onlara benzeyemedim. 

Peki ya gelecek ? 
Gelecek nedir ki? 
Artık geleceğe dair umuda dair birşeyler duymak istemiyorum. Dün, bugün yarın .. Herşeyin nereye gidebileceğini kestirebiliyorum sadece bu. Olması gerektiği gibi belki de. Hayattan kaçamıyorum, bir yön veremiyorum. Kaçıyorum sanki. Bu bir yenilgi midir? Bir kabulleniş? Bitmişlik değil belki ama... Bitirildiğini görmek.. 

İnsan sevdiklerini kaybetmek zorunda değildir. Ama birgün teker teker kaybeder. 

Sevginin ve insanlığın kanatlarına yapışın siz genede. 

En büyük korkularım birer birer gerçekleşiyor. Dostlarımı kaybediyorum, hastalığım gene başlıyor o oda gitti yada gitmek üzere.. Korkuların gereçekleşmesi nedir? Geleceği görmek mi yoksa yokoluşunu izlemek mi ? 

Herşey içimde ve dışımda paramparça oluyor. Kahve  gözlümü kaybettim yada kaybetmek üzereyim. O da gitti gidecek !

Niye yaşıyoruz bilmiyorum ne mutlu edebildik ne mutlu olabildik. olabildiğinde umutsuz !