Uzak ve bir an ulaşılması güç olan birşeyler isteyince o kadar yakınlaşabilir ki insana. Aslında bir duvarı kaldırmak bir sandalyeden yukarıya bakıp görmek gibi bişeydir . Ben ne kadar uzakta olursam olayım sen hep kalbimde ki sığınaktasın . Kimselere gösteremediğim , kimseleri alamadığım o malum yerde . Zaman geçiyor , çoğu zamanlar intihar isteği bastırıveriyor . Gitmek ve geri dönememek . Bir anlamda kendimi çaresiz bırakmak da denebilir. Şimdi yanında olmak isteyip de olamamak gibi değil. O zaman tamamen çaresiz tamamen elleri kolları bağlanmış , belki o zaman canım daha çok yanacak . Ama bu düşünceler gün be gün içimi kemiriyorlar. Bu özlem beni öldürecek düzeye geldi. Hiçbirşey düşünecek halim yok . Sadece sana kavuşmak istiyorum.
